1) დასახიჩრება (
˂და
˃ასახიჩრებს); დამახინჯება; შრომის უნარის დაკარგვინება; შეზღუდული შესაძლებლობის მქონედ ქცევა; to maim smb. for life ვისიმე სამუდამოდ დასახიჩრება; to be maimed in battle
ʘ ბრძოლაში დასახიჩრდა, ბრძოლის შედეგად შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე გახდა; to be maimed in the hand [in the leg] ხელის [ფეხის] დაშავება / დასახიჩრება;
2) იურ. სხეულის მძიმე დაზიანების მიყენება (˂მი˃აყენებს).