|
|
|
|
bondhold
noun
ისტ. საბატონო ბეგარა; ბატონყმური დამოკიდებულება.
bondholder¹
noun
ეკონ. ობლიგაციების / ბონების მფლობელი; bondholders are...
bondholder²
noun
ისტ. საბატონო ბეგარის გადამხდელი; ყმა.
bonding
noun
ტექ. სამაგრი, კავშირი.
bondmaid
noun
ისტ. ყმა (ქალი); მონა (ქალი), მხევალი.
bondmaiden
= bondmaid.
bondman
noun
(pl -men [-mən]) ყმა, ვილანი; მონა (კაცი).
bondservant
noun
ვინც ვალდებულია ანაზღაურების გარეშე იმუშაოს; აგრ. მონა.
bondservice
noun
ანაზღაურების გარეშე მუშაობა; აგრ. მონობა.
bondslave
= bondman.
bondsman
noun
(pl -men [-mən])
1. = bondman;
2. თავდები.
bond stone
noun
მშენ. ანკერის ქვა; შემაკავშირებელი ქვა.
bone¹ I
noun
1. 1) ძვალი; long [short, flat] bones ანატ. გრძელი...
bone¹ II
verb
1. ხორცის ძვლებისგან მოშორება (˂მო˃აშორებს), ფილეს...
bone²
verb
სლ.
1. დაპატიმრება (˂და˃აპატიმრებს);
2. ქურდობა...
bone³
verb
გეოდ. ვიზირებით ნიველირების მოხდენა (˂მო˃ახდენს) /...
bone ash
noun
ძვლის ნაცარი.
bone bed
noun
გეოლ. ძვლის ბრექჩია, მღვიმის ბრექჩია.
bone black
noun
ცხოველური ნახშირი; მწვარი ძვალი.
bone coal
noun
ფიქლოვანი ან თიხოვანი ნახშირი.
boned
adjective
1. ამა თუ იმ სახის ძვლის მქონე; big (strong) boned...
bone dry, bone-dry
adjective
1. გამომშრალი, გამხმარი; now the river bed is bone dry...
bone dust
= bonemeal.
bonehead
noun
ამერ. სლ. სულელი, გონებაჩლუნგი, რეგვენი, ხისთავა...
bone idle
adjective
საუბ. ზარმაცი; უსაქმური, მცონარა, უქნარა.
bone lace
noun
ხელით ნაქსოვი მაქმანი.
boneless
adjective
1. უძვლო;
2. გადატ. უხერხემლო, სუსტი ნებისყოფისა.
bone marrow
noun
ანატ. ძვლის ტვინი.
bonemeal
noun
ძვლის ფქვილი (სასუქი).
boner
noun
ამერ. სლ.
1. კორსეტში ძვლების ჩამსმელი;
2. 1)...
|
|
 |
|
 |
|
| |
|
|
უკანასკნელი დამატებები
