1. არქ. 1) ʘ უხვადაა, მრავლადაა;
2) ʘ რაიმე უხვად / ჭარბად აქვს; რისამე სიუხვე / სიჭარბე ახასიათებს; one whose breast exuberated with human kindness ვისი გულიც ადამიანური სიკეთით იყო აღსავსე;
2. აღტყინებული სიხარულის გამოხატვა (გამოხატავს); they exuberated over their victory გამარჯვებას ზეიმობდნენ.