1. გამოვლენა (˂გამო˃ავლენს), გამოჩენა; to evince a taste for smth. რისამე მიმართ მიდრეკილების / სიყვარულის გამოვლენა; his musical talent evinced itself at an early age მისმა მუსიკალურმა ნიჭმა ბავშვობიდანვე იჩინა თავი;
2. იშვ. დამტკიცება (˂და˃ამტკიცებს); to evince the truth სიმართლის / ჭეშმარიტების დადგენა; act that evinces a kind heart საქციელი, რომელიც ვისიმე სიკეთეზე მიუთითებს / მეტყველებს;
3. რისამე გამოწვევა (˂გამო˃იწვევს).