(
pl charismata, -s [-z]) 1)
რელიგ. ქარიზმა, ღვთაებრივი ნიჭი, ღვთისაგან ბოძებული / მომადლებული ნიჭი (
უპირატ. ითქმის სნეულთა განკურნების / წინასწარმეტყველების უნარის შესახებ);
2) ქარიზმა, ლიდერობის / წინამძღოლობის / მასების გაძღოლის ნიჭი / უნარი;
3) მომხიბლაობა, ღვთაებრივი ნაპერწკალი; personal charisma პიროვნული მომხიბლაობა / ხიბლი.