1. მტკიცება (ამტკიცებს), განცხადება; it is not directly asserted but it seems to be implied ეს არ არის პირდაპირ განცხადებული, მაგრამ, როგორც ჩანს, იგულისხმება; his friends asserted that he was innocent მისი მეგობრები ამტკიცებდნენ, რომ იგი უდანაშაულო იყო;
2. იურ. 1) რაიმეზე პრეტენზიის წაყენება (˂წა˃უყენებს); to assert oneself გადაჭარბებული პრეტენზიების წაყენება [იხ. აგრ. 2)];
2) დაცვა (˂და˃იცავს) უფლებისა; to assert oneself საკუთარი უფლებების დაცვა [იხ. აგრ. 1)].