წიგნ.
1. 1) ვინმესთვის (რისამე) მიყენება (˂მი˃აყენებს); სასჯელის, სამართლიანობის და მისთ. აღსრულება, დადება; he swore to wreak vengeance on those who had betrayed him მან დაიფიცა, შური ეძია მათზე, ვინც მას უღალატა; to wreak justice სამართლიანობის აღსრულება; to wreak punishment upon smb. ვინმესთვის სასჯელის დადება, ვისიმე დასჯა;
2) რისამე გამოწვევა (˂გამო˃იწვევს); the recent storms have wreaked havoc on crops ბოლოდროინდელმა ქარიშხლებმა მოსავალი გააჩანაგა; fog wreaked havoc with the flow of traffic ნისლმა ტრანსპორტის მოძრაობაში არეულობა შეიტანა;
2. (აგრ. oneself) შურისძიება (შურს იძიებს), სამაგიეროს მიზღვა;
3. მოძვ. გაძევება (˂გა˃აძევებს), განდევნა, გაგდება;
მეზობელი სიტყვები
