განსაკ. ამერ. საუბ.
1. იოლად ან დამაჯერებლად დამარცხება (˂და˃ამარცხებს) / ჯობნა, განადგურება (შეჯიბრებაში, არჩევნებში და მისთ.); he whupped his opponent in three straight sets მან მოწინააღმდეგე სამ სეტში დაამარცხა / გაანადგურა;
2. ძლიერად დარტყმა (˂და˃არტყამს), ცემა (განსაკ. ქამრით, შოლტით).