1. რაიმეს ზემოდან აღმართვა (˂აღ˃იმართება), რაიმეზე უფრო მაღლა მდებარეობა; he overtops me by fifteen centimetres ის ჩემზე თხუთმეტი სანტიმეტრით მაღალია; high mountains overtop the village სოფელს მაღალი მთები ადგას თავზე; სოფელს მაღალი მთები დაჰყურებს;
2. 1) ძალაუფლებით აღმატება (˂აღ˃ემატება); the pope overtops the emperor პაპი იმპერატორზე უფრო ძლევამოსილია;
2) უპირატესობის მოპოვება (˂მო˃იპოვებს), ჯობნა; none can overtop him in goodness სიკეთით მას ვერავინ აჯობებს.