წიგნ.
1. 1) (from) აკრძალვა (აკრძალავს, აუკრძალავს); to inhibit smb. from doing smth. ვინმესთვის რისამე გაკეთების აკრძალვა; to inhibit the use of smth. რისამე გამოყენების / ხმარების აკრძალვა;
2) ეკლ. სამღვდელო პირისათვის მღვდელმსახურების აღსრულების აკრძალვა (აუკრძალავს);
2. 1) ხელის შეშლა (˂შე˃უშლის), დაბრკოლება, შეფერხება;
2) შეკავება (˂შე˃აკავებს); გაჩერება, დათრგუნვა; to inhibit one's desire to do smth. რისამე გაკეთების სურვილის შეკავება (საკუთარ თავში); to inhibit oneself თავის შეკავება; to inhibit the emotion of pity სიბრალულის გრძნობის ჩაკვლა / დათრგუნვა;
3. ქიმ. ინჰიბირების მოხდენა (˂მო˃ახდენს), დაყოვნება, შენელება.
მეზობელი სიტყვები
