1. ჩვევა, ჩვეულება; to form / to acquire, to assume, to get / a habit (of doing smth.) (რისამე კეთების) ჩვევის შეძენა; to be in the habit of doing smth. ʘ ჩვევად აქვს რისამე კეთება; it is a habit with him to keep early hours იგი ადრე დაწოლასა და ადრე ადგომასაა მიჩვეული; to fall / to get / into bad habits ცუდი ჩვევების შეძენა; he fell out of the habit of swearing [smoking] ლანძღვა-გინებას [თამბაქოს წევას] გადაეჩვია / თავი დაანება; to do smth. by / from / force of habit ჩვევის გამო რისამე კეთება; to break (off) a habit ჩვევის მიტოვება, ჩვევაზე უარის თქმა; to break smb. of a bad habit ვინმესთვის ცუდი ჩვევის მოშლევინება; habit and repute შოტლ. სამართ. ქცევის საყოველთაოდ მიღებული ნორმები;
2. 1) ხასიათი, ნირი; მიდრეკილება; a habit of mind აზროვნების ყაიდა; the inward habit სულიერი სამყარო; a person of a spendthrift habit მფლანგველი ადამიანი;
2) სხეულის აგებულება, აღნაგობა, კონსტიტუცია; a man of portly habit ტანსრული / მსუქანი მამაკაცი; a being of a delicate tender habit მოხდენილი და ნაზი აღნაგობის არსება;
3) ბოტ., ზოოლ. ჰაბიტუსი; a plant of creeping habit მხოხავი მცენარე;
⌇ habit spasm მედ. ტიკი;
◇ once does not make a habit ერთხელ რისამე გაკეთება ჩვეულება როდია.
მეზობელი სიტყვები
