1. 1) ვინმესგან რისამე კატეგორიულად / დაჟინებით მოთხოვნა (˂მო˃ითხოვს); ვისიმე რაიმეთი დავალდებულება, ვინმესთვის ამა თუ იმ ვალდებულების დაკისრება; their religion enjoins obedience მათი რელიგია მორჩილებას ითხოვს მათგან; to enjoin smth. on / upon / smb. ვინმესთვის რისამე დაკისრება; to enjoin secrecy upon one's friends მეგობრებისაგან საიდუმლოების შენახვის მოთხოვნა;
2) ბრძანება (უბრძანებს); they enjoined their children to be quiet მათ ბავშვებს უბრძანეს გაჩუმებულიყვნენ;
2. 1) აკრძალვა (აკრძალავს) აგრ. იურ.; he was enjoined by conscience from telling a lie სინდისი არ აძლევდა ტყუილის თქმის ნებას;
2) იურ. რაიმეზე ყადაღის დადება (˂და˃ადებს);
3. მოძვ. სასჯელის / ეპიტიმიის დადება (˂და˃ადებს).
მეზობელი სიტყვები
