1. მუნჯი;
2. 1) უსიტყვო, ჩუმი, მდუმარე, უტყვი; mute sorrow ჩუმი / უთქმელი მწუხარება; to stand mute with wonder გაოცებისაგან / გაკვირვებისაგან დამუნჯება / დადუმება; to stare in mute amazement ʘ განცვიფრებისაგან დამუნჯებული იყურება;
2) მონად. ნადირობისას რომ არ ყეფს (ითქმის ძაღლის შესახებ); to run mute ნადირის ყეფის გარეშე დევნა (ითქმის ძაღლის შესახებ);
3) კინ. : mute negative გამოსახულების ნეგატივი; mute print გამოსახულების პოზიტივი, მუნჯი პირი;
3. ფონეტ. 1) რომ არ გამოითქმის, მუნჯი (ითქმის ასოს შესახებ);
2) ხშული (ითქმის თანხმოვნის შესახებ);
3) მოძვ. ყრუ (ითქმის თანხმოვნის შესახებ);
4. არსებ. მნიშვნ. 1) მუნჯი ადამიანი;
2) თეატრ. სტატისტი;
3) ხშული თანხმოვანი;
4) მუს. ბგერის დამხშობი, სურდინა;
5) იურ. განსასჯელის დუმილი სასამართლოს შეკითხვაზე, ცნობს თუ არა იგი თავს დამნაშავედ;
6) იურ. მოძვ. განსასჯელი, რომელიც უარს ამბობს უპასუხოს სასამართლოს შეკითხვას, ცნობს თუ არა იგი თავს დამნაშავედ;
7) მოძვ. სამგლოვიარო პროცესიის დაქირავებული მონაწილე;
◇ mute as a fish ≅ დადუმებული.
მეზობელი სიტყვები
