(
smote; smitten,
არქ. smit)
1. იშვ., წიგნ. ძლიერად დარტყმა (˂და˃არტყამს);
2. იშვ., წიგნ. შემოტევა (˂შემო˃უტევს), მოცვა; უეცარი, ძლიერი ზემოქმედების მოხდენა (განსაკ. ითქმის უსიამოვნო განცდის, აზრის და მისთ. შესახებ) [იხ. აგრ. smitten I 2]; suddenly his conscience smote him უეცრად სინდისმა ქენჯნა დაუწყო / სინდისმა შეაწუხა;
3. არქ. დამარცხება (˂და˃ამარცხებს), დაძლევა; განადგურება (მტრისა, მოწინააღმდეგისა).